موقعیت: ایران، تهران
معمار: بهزاد اتابکی
کارفرما: رضا فرحبخش
عملکرد: ساختمان مسکونی
تاریخ ساخت: ۱۳۹۶
مساحت زیربنا: ۴۱۹۳متر مربع در۹ طبقه
عکس: پرهام تقی اف، بهزاد اتابکی
کنترل نور، دید، تنظیم انرژی و به طور کلی نوعی حفاظت را اگر از ویژگی های عمومی پرده‌ی روی پنجره بدانیم، از دید عابر بیرونی، حرکت آرامِ پرده‌ی پارچه‌ایِ آویخته در پشت پنجره‌ای نیمه باز، علاوه بر این که حکایت از حضور “انسان” دارد؛ انعکاسی است از وجود “خانه” ای “دایر” در پس. حال تراوش مفهوم پرده؛ از درون به بیرونِ خانه و تجسّد آن نه فقط بر روی پوسته، که تبدیل شدن به خودِ پوسته‌ی در بر گیرنده‌ی خانه، در واقع انعکاس این حرکت نرم و آزادِ پرده‌ی درونِ خانه است.
این مکالمه در قالب مجموعه‌ای از دانه‌های گوشه دار و نامنعطفِ آجر با رنگی روشن، در پس زمینه ای تیره تر ظاهر می‌شود. به تصویر کشیدن این مواجهه‌ی متناقض و لایه لایه، بستری را پدید آورده، که این پروژه، در کنار پاسخ به نیازِ انسانِ معاصر از آرامش، تعلیق و یکپارچگیِ درونِ خانه، به دور از همهمه‌ی شهرِ امروز، به دنبال بیان آنها بوده است.
