محل اجرا: ونیز، ایتالیا
معماران و مدیران هنری: بهزاد اتابکی، پرشیا قره گوزلو
کارفرما: معاونت مسکن وزارت راه و شهرسازی
کاربری: پاویون ملی ایران در بینال معماری ونیز ۲۰۱۶
همکاران: گلشن نریمانی، علی خداوردی، یاسمن لشگری
تاریخ اتمام: 1395
مساحت:۳۲مترمربع
طرح برنده پاویون ملی ایران برای دوسالانه معماری ونیز ۲۰۱۶
بازنگری – عرصه بازی – پیشروی
Rewind « play » Fast Forward
طراحان و مدیران هنری: بهزاد اتابکی، پرشیا قرهگوزلو
شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی نیم قرن اخیر ایران و بازتاب «اقتصاد انباشتی» مبتنی بر ساختمانسازی، تراکم و شهرفروشی، مهاجرت بیرویه به شهرهای بزرگ و حومهها و طرحهای بالادستی مهندسین مشاور بی توجه به اصل مشارکت انسانی و اجتماعی در بافتهای متراکم و فرسوده، بافتهای تاریخی و محلات گوناگون کلانشهر تهران و شهرهای بزرگ ایران، کیفیت زندگی و فضای زیستی را به شدت کاهش داده است. بخش وسیعی از این بافتها به دلیل کیفیت پایین زندگی از سکنه خالی شده است و بسیاری از این نواحی در معرض تخریب و تبدیل به نواحی تجاری در دل بافتهای مسکونی هستند. تأکید میشود که این بافتها تنها بافتهای فرسوده و تاریخی تهران را شامل نشده وانواع گوناگون مناطق شهری را در برگرفته‌اند.
این گروه، تحقیقی را با موضوع «بازنگری، عرصه بازی ، پیشروی» در سالهای اخیر به منظور شناخت دقیق این موضوع و رودررو قرارگرفتن با پرسشهایی از درون محلهها و اجتماعات آغاز کرده است و راهحلهایی کوچک و ساده برای بهبود فضاهای زیستی در مقیاسهای متفاوت و نیز ارتباط با گروه‌های مردمی فعال، سازمانهای مردمنهاد ، شورایاریهای محلهای و یافتن الگوهایی از بهسازی توسط مردم ارائه کرده است.
همچنین در مسیر این پژوهش–طراحی به نمونههایی ارزشمند از مقاومت برای زیستن و خطرات توأم با خلاقیت برخورد کرده است که در طی زمان، متوقف نمانده و با پیشروی کند اما مستمرحرکت کرده است. مسلماً مشارکتهای خرد و محلی توانستهاند تا حدودی به شرایط بهتر زندگی بیانجامند، اما قدرت خردکننده اتفاقات بیرونی همواره آنها را با شرایطی متزلزل روبرو کرده است. این دستاوردها، هر زمان که توانستهاند با یکدیگر ارتباط گیرند با موفقیتهایی قابل توجه روبرو بودهاند.
این پروژه مسیر جهش سریع و بدون تفکر و پاسخهای اشتباه در آینده را کند کرده و با نگاهی هدفمند و آینده‌نگر به کیفیت خوب فضای معماری و زیست و اندیشههای اجتماعی معاصر به منظور گسترش مشارکتهای مستقل مدنی در زمینه باززندهسازی و حرکتهای رو به جلو در عرصه بازی امروز نگاه انداخته و تلاشها و مقاومتهای باقیماندن در این عرصه و تسری ایدههای خوب توسط مردم را شناسایی و از طریق شریانهای ارتباطی آنها (گروه‌های مشارکت کننده) به یکدیگر پیوند میدهد.
طرح غرفه:
فضای اصلی غرفه بر اساس بازنمایی الگوهای تراکمی بافتها می‌باشد که درحرکتی معکوس از سقف به دیوار روبرو و بخشی از کف کشیده شده است. این بازنمایی، استعاره روند معکوس و بازگشت زندگی به بافتها و محلات (با رویکرد عدم بازگشت به گذشته) و پیوند نهایی گروه‌های مختلف برای به مشارکت گذاشتن شکستها و موفقیتهای به دست آمده و پیشرویهای هرچند کوچک در ارتقای کیفیت زندگی است.
دیوار اصلی و تعاملی غرفه از یک پرده عریض برای نمایش فیلمهایی از روایت‌های ذکرشده بالا و یک نوار حسگر با استفاده از تکنولوژی روز می‌باشد که با ورود فرد مشارکت‌کننده و تماس در بخش حساس یکی از روایتها انتخاب شده و پخش می‌گردد و در زمان پخش روایت، نقاطی مشخص از آن در نوار حساس تعاملی روشن و خاموششده و چنانچه دست مشارکت‌کننده با آن تماس و اشاره‌ای پیدا کند، جزئیات بیشتری از موضوع در نوار تعاملی پدیدار می‌گردد.
