موقعیت: گالری فرهنگسرای نیاوران، تهران
طراح: بهزاد اتابکی
عملکرد: اینستالیشنِ صدا | نور | فضا
تاریخ ساخت: ۱۳۹۶
مساحت زیربنا: ۲۰متر مربع
ریفلِکستریم
بودن در میان انعکاس‌های بی‌نهایت، بیانی استعاری از آنچه بوده و آنچه خواهد بود، و مواجهه‌هایی لحظه‌ای و نیز استعاری از “بودنِ” خودِ ما در جهان به مثابه فهم؛ همانگونه که فهم، بخشی از هستیِ ماست و همواره با “امکان” مواجه بوده و آدمی همواره در قابِ “امکان” فهمیده است و خواهد فهمید.
روزمرگیِ انسانِ فناپذیرِ امروز و تکرار و رسیدگی به امرِ “زمانمندِ” دنیای امروز به ندرت باعث پرداختن به امرِ پایدارِ وجود، هستی و سنجش زندگی می‌گردد. بودن-در-جهان و سکونت در آن، ورای رابطهٔ ظرف و مظروفی است، و دلهره ها چیزهایی از خودِ ما به ما میگویند، و نیز عقل ستیزیِ زندگی در جهانِ امروز، خود به مثابه دعوتی است برای زیستن و ساختن؛ مگر انسان چیزی است غیر از آنچه خود از خویش می‌سازد؟
بهزاد اتابکی مرداد ۱۳۹۶
